küçük yerde olmak neden güzel

sabah oğlumla hava almak adına dışarı çıktık atladık arabaya çarşıya indik... çarşıya indik diyorum karabük engebeli bir yer dağlık alan..öyle olunca şu an oturduğumuz semt ormana yakın daha yüksek...çarşıda biraz bayır aşağıda kalıyor hızlı yürürsek 15 dakika..biz arabamıza bindik.. doğru boncuk evine..necati hocam ve eşi hatice abla eskiden ev ekonomisi ve iş teknik dersi şimdi adı teknoloji tasarım dersi olan dersin öğretmenleri boncuk ve o derse ait her telden şey var dükkanda..gittiğimizde yeni açmışdı dükkanı dede...şimdi onun çocuklarının da öğretmeniyim.. necati hocam nikah işlemlerimi yaparken bize yardım etmişti... o da ayrı bir küçük yerde olma güzelliği...akın oralarda ıvır zıvırlarla oynarken bizde biraz sohbet ettik vakit buldukça gitsem de biraz takı tasarlasak diye konuştuk buradayken çok sık giderdim yanlarına hatice abla ile çok çantalar diktik kolye küpeler yaptık...sonra elektrikli aletleri tamir eden bahri abinin yanına uğradık kapısının önünde çay içtik küçük bir bedestende iş yeri.. parka gitmek için tam arabamıza binecekken bir baktım benim lise öğretmenim burhan hocam... aaaaaa 530 gülbahar dedi(numaram bile aklında) kucaklaştık.ayak ustu sohbet ettik akını görünce dede de olduk dedi.. uzun zaman oldu görmeyeli matematik dersinde başarısız bir öğrenciydim ama buna rağmen matematik öğretmenimi çok severim.. karabük ilk görev yerim olduğundan burhan hocamın herşeyden haberi vardı..demişti ki çok sevindim seninle aynı okulda çalışmak aynı meslekten olmak çok gurur verici.. biliyorum ki ben de ilerde öğrencilerimle aynı mesleği paylaşacağım ve gururlanacağım..istanbulda olsam benim taa 1990 yılında (19sene önce)dersime giren öğretmenim numaramla beraber adımı bilebilirmiydi? 530

sonra akınla hındılerın yanına gıttık.. bu sefer bizi kovalamadılar yanımızda simidimizle gittik.. devamı akının bloğunda...