7 Ekim 2009 Çarşamba

şaşkın

insan kötüye de iyiyie de çabuk alışıyor.istanbulda çalıştığım okulda her türlü kriminal öğrenci vaka ve durum vardı.. birbirini döven kesenler öğrenciler gasp edenler ilaç hap eroin bally kullananlar birbirini kesen veliler evden kaçıp sokaklarda yaşayanlar.. ne bileyim daha neler neler.. sonra birden buraya düşünce (karabük) şaşırıyorum herkes bu kadar iyi niyetli, temiz duygular çocuklar özgüvenli çalışkan güvenilir... zaten karabükten bir giden pişman bir de gidemeyen.. çocukluğumun geçtiği her köşe aynı.. eksiklikleri de var olmaz mı ama burası o kadar sakin ki herşey o kadar kolay ki birden kendimi tepeden bir yerlerden fırlatılmış gibi hissediyorum.. bu durum daha ne kadar devam eder bilemiyorum.. bu bendeki şaşkınlık yani.. sonra orada kalan canım arkadaşlarımı düşünüyorum.. okulda ne kadar debelendiklerini yorulduklarını..vicdanım sızlıyor..arkadaşım A. ya dedim ki al nazeyi al kocanı gel buraya yerleş 5 senede evini alırsın çocuğunu büyütürsün.. o kömür kokulu yere gelemem diyor...benim üzüldüğüm orada gözgöze bakamıyor bile bir sürü çocuk.. göz teması iletişimi sıfır.. bu çocukları döve döve bir tatlı sözden eksik yetiştiren veliler de ayrı bir toplum gerçeğini oluşturuyor.. o çocuklar da yarın büyüyüp genç toplumu oluşturacak.. ne olacak böyle kaçıp gitmek buralara daha az sıkıntı olan yere yerleşmek çözüm değil ki...
okula ulaşım bir tanesine yürüyerek 2 dakika.. diğeri arabayla 7 8 dakika yürüyerek 15 ile 20 dakika arası.. güzel sanatlara kendi arabamla gidiyorum orası bıraz sapa kalıyor tabi istanbula göre çok yakın :) eşim geldiğinde evim olduğunda daha farklı olacak herşey.. bakaım h. buraya alışabilecek mi?

1 yorum:

  1. teyzemle geçen senelerde biga'ya gitmiştik. mal müdürlüğünde işimiz vardı. oradaki memur bize yarım etmek isteyince hemen fesatlık geçti içimizden:( iyice içimiz kirlenmiş demek ki.
    sonradan anladık herkes içten,samimi şekilde bize yardım etmeye çabalıyor.
    o zaman ne utanmıştık kendimizden anlatamam. alışmışız istanbul'da her an kazıklanma sendromunda dolaşmaya, üstümüze yapışıp kalmış demek ki :(

    YanıtlaSil